มารู้จักกับแหล่งเงินทุนในชนบทจีน ตลาดที่ยังไม่มีใครบุกได้

ตลาดชนบทจีน ยังเป็นพื้นที่ซึ่งยังไม่มีทุนต่างแดนเข้ามาเจาะได้เท่าที่ควร แม้ว่าทุกวันนี้ทุนจากต่างแดนจะเป็นหัวใจสำคัญทางเศรษฐกิจของจีนที่มีสัดส่วนถึงร้อยละ 50 ก็ตาม

วันนี้เราเลยอยากย่อยเนื้อหาและการวิเคราะห์จากส่วนหนึ่งของงานวิจัยของศาสตราจารย์ หลิน อี้ฟู ซึ่งเป็นหนึ่งในนักวิจัยผู้ที่มีส่วนสำคัญในโปรเจคใหญ่ของรัฐบาลจีนเมื่อทศวรรษที่ผ่านมา นั่นคือ “การสร้างชนบทแบบสังคมนิยมใหม่ของจีน” เพื่อให้เราเข้าใจเรื่องของชนบทจีนยุคใหม่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะในแง่ของแหล่งเงินทุนและรายได้ ซึ่งเวลานี้ชนบทจีนหลายแห่งมีอัตราการเติบโตสูงขึ้นเรื่อยๆ โดยตามแผนการที่เริ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2006 แล้วจะสิ้นสุดในปี 2020 รัฐบาลจีนมีการลงทุนเพื่อพัฒนาและสร้างสาธารณูปโภคในชนบทจีนสูงถึง 4 ล้านล้านหยวน หรือประมาณปีละ 270,000 ล้านหยวนต่อปี

แล้วจีนนำเงินทุนหรือการพัฒนาเหล่านี้มาจากไหน โดยหลักๆแล้วมาจากสามแนวทางคือ

1.เพิ่มงบประมาณ โดยเป็นการโยกย้ายงบที่เคยทุ่มเทในการพัฒนาเขตเมืองไปสู่ชนบทมากขึ้น เนื่องจากในเมืองมีการขยายขึ้นมากหลายแห่งแล้ว โดยเริ่มเป็นรูปธรรมตั้งแต่ปี 2006 เป็นต้นมา

2.รัฐบาลจีนเป็นผู้นำในการขับเคลื่อนจากภาคส่วนต่างๆ แน่นอนว่ารัฐบาลส่วนกลางของจีนไม่สามารถออกเงินทุนได้อยู่ฝ่ายเดียว ขณะที่รัฐบาลท้องถิ่นเองก็ถือว่านี่เป็นภาระที่หนักเกินไป ขณะที่ในหลักการทางเศรษฐศาสตร์มีแนวคิดง่ายๆว่า ผู้ได้ประโยชน์ก็ต้องเป็นฝ่ายลงทุน แล้วจึงค่อยรับส่วนแบ่ง การนี้ทำให้รัฐบาลจีนกู้เงินยืมจากธนาคารและระดมทุนจากภาคเอกชน ซึ่งถือว่าเป็นโปรเจคขนาดใหญ่ที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนสามารถสั่งบรรดาบริษัทเอกชนยักษ์ใหญ่ในจีนได้ เพราะพวกเขาก็ได้ผลประโยชน์ด้วย รวมถึงส่งเสริมให้เกษตรกรมีความร่ำรวยมากขึ้นเพื่อกลับไปสนับสนุนในบ้านเกิด โดยอาศัยพลังท้องถิ่นนิยมของคนจีนในแต่ละมณฑลเอง

3.ในส่วนของโครงการลงทุนที่มีลักษณะสินค้าเอกชน ก็ได้ระดมเงินทุนและแรงงานจากภาคเกษตรกรในชนบทให้ลงมือเอง แต่รัฐบาลจีนจะสนับสนุนและช่วยเหลือในส่วนต่างๆเช่นทางการเงินและเทคโนโลยีตามสมควร เช่น การลงทุนสร้างเตาหลอมเหล็กสำหรับใช้ในครัวเรือน หรือการลงทุนสร้างบ่อแก้สชีวภาพสำหรับภาคการเกษตร นอกจากนี้ ยังสนับสนุนตามแนวทางโมเดล “หมู่บ้านเสี่ยวกัง” เพื่อให้แต่ละครัวเรือนได้บริหารจัดการผลกำไรขาดทุนในครัวเรือนด้วยตนเอง เรียกว่าเป็น “ประชาธิปไตยในหมู่บ้าน” ซึ่งจะทำให้แต่ละครัวเรือนมีความรู้สึกว่าพวกเขาคือเจ้าของกิจการและสินทรัพย์ต่างๆของตน โดยไม่ได้ยึดติดกับระบบคอมมูนที่เคยล้มเหลวมาก่อน การสนับสนุนในแง่นี้ทำให้หมู่บ้านต่างๆมีแรงขับดันในการผลิตเพิ่มขึ้นไปด้วย

การระดมทุนจากทั้งสามแนวทางหลัก ทำให้งบประมาณที่จะได้ปีละ 270,000 ล้านหยวน สามารถทำได้จริง และเป็นแหล่งเงินทุนสำคัญในการพัฒนาชนบทต่อไปด้วย

#คิดถึงการตลาดจีน คิดถึง Level Up Thailand#